Hello, Elten
Happy new year everybody! 🙂
Hehe. OK. To teraz po ojczystemu.
W nowym 2018 roku życzę wam Eltenowicze zdrowia, przede wszystkim. Odrobiny szczęścia, siły na walkę z wydarzeniami nowego roku. Walczcie o swoje marzenia, bądźcie odważni, bo na własnym przykładzie wiem, że odwaga w życiu się przydaje.
Chciałabym, abyście w tym roku spełnili, choć część swoich marzeń i postawionych przed sobą celów. Optymizmu w sercach i w myślach oraz zaakceptowania samego siebie w 100%.
Barwnych dni i całych miesięcy w 2018 roku.
Tego wszystkiego życzyłam wam ja
Postrzelona humanistka
Magda
Miesiąc: grudzień 2017
Witajcie
Teraz piszę krótko, może następny wpis będzie dłuższy, jak znajdę czas i chęci, aby go stworzyć. 🙂
Mam nadzieję, że u was wszystko OK. U mnie nawet dobrze.
Dlaczego znów mnie tu nie było przez ostatnich kilkanaście dni?
Uwierzycie, jeżeli powiem, że chciałam tu zajrzeć? Nie wiem, czy mi uwierzycie, hmm, pewnie nie, ale tak właśnie było. Chciałam tu się zalogować, lecz program stwierdził, że mnie nie lubi i uniemożliwiał mi logowanie po przez aplikacje z pulpitu komputera. W chwili, kiedy klikałam na ikonę Elten na pulpicie, niby mnie logował, ale albo występował błąd, albo zalogował mnie na konto typu gość, gdzie okazało się, że nie mogłam nic zrobić. Po wejściu na jakąkolwiek listę, program informował mnie, że jest ona pusta. Po kilkukrotnych próbach, w końcu dziś zdecydowałam się sprawdzić wersje zainstalowane po przez wpisanie polecenia %appdata% i wejściu w folder Elten, następnie bin oraz ściągnięcia programu przy użyciu znajdującego się tam instalatora. Okazało się, że ten proces pomógł i jak na razie mogę korzystać z programu, nie stosując wyjścia awaryjnego, którym było ściągnięcie instalatora bezpośrednio ze strony internetowej aplikacji: www.elten-net.eu.
Pojawienie się tutaj oprócz problemów z samym programem uniemożliwiały mi trochę obowiązki szkolne, z którymi i teraz się zmagam, więc nie wiem, kiedy znów się tutaj pojawię i kiedy coś tu dodam nowego. Proszę, uzbroicie się w cierpliwość. Za wszystkie dotychczasowe zniknięcia przepraszam, ale nawet, jeśli znikam na jakiś czas, to w końcu wracam tak szybko jak tylko mogę. Najczęściej jednak, jak widzicie moje zniknięcia wiążą się albo z obowiązkami szkolnymi, lub z samym programem, który bywa złośliwy, tak jak jego twórca.
Pozdrawiam
Do jak najszybszego zobaczenia
Trzymajcie się
Witajcie
przypominam wam ten tekst, choć słuszniejby było wstawić go na portal społecznościowy typu Facebook, czy
blog internetowy, bo to, co chcę powiedzieć po przez ten wpis dla nas jest oczywiste, a nie zawsze takie
jest dla innych. Nie mogę jednak tego zrobić na wymienionych platformach, ponieważ żadnej z takowych
nie posiadam. 🙂
Dlaczego wykonuję republikację tego tekstu właśnie dzisiaj?
Otórz dzisiaj – 03.12.br. opchodzi się Międzynarodowy Dzień Osób Niepełnosprawnych (International Day
Of Persons with Desabilities) ustanowiony przez ONZ w 1992r.
Jeśli zdołam napiszę coś więcej o tym dniu w następnym wpisie jeszcze dziś.
Tym czasem tytułowy tekst. Miłej lektury. Jeżeli ktoś to czyta to bardzo proszę o pozostawienie komentarza z
możliwą opinią na temat tekstu.
Jesteś niepełnosprawny. Co z tego?
Napisany: 09.08.2016r.
Wreszcie jesteś wolny. Wolny od chemicznie zatrutego świata.
Wolny od tych wszystkich spojrzeń, jakie kierują na ciebie ludzie.
Patrzą na ciebie, bo myślą, że jesteś inny.
Tak, różnisz się trochę od nich, ale tak naprawdę jesteś taki sam.
To nic, że nie jesteś pełnosprawny.
Możesz przecież popełniać błędy, jak inni,
Zadawać pytania, gdy czegoś nie wiesz i nie wstydzić się swojej niewiedzy,
Prosić o pomoc, gdy czasami jej potrzebujesz, tak jak inni.
Ty też masz prawo być zagubiony, czuć się odrzucony.
Ty także jesteś człowiekiem, a to, że innym niż większość, to nic nie znaczy.
Przecież często ci inni są właśnie lepsi od tej większości, która jest w pełni sprawna.
Dziś możesz być samotny i może być ci źle, a jutro robisz coś wielkiego.
Uwierz, że ty jesteś niesamowity, wyjątkowy, wielki i wolny.
Tak, właśnie ty jesteś wolny.
Większość rzeczy robisz sam, zmagasz się z codziennością, pokonujesz kłody, które rzuca ci pod nogi życie,
A inni tylko cię chwalą, będąc w podziwie.
Przecież jesteś niepełnosprawny. Potrzebujesz pomocy, a jesteś samodzielny i nie załamałeś się.
Bądź wdzięczny. Ale nie ludziom, którzy cię nie znają, bo oni są w stanie tylko cię chwalić, podziwiać, a rzadko chcą i potrafią pomóc.
Bądź wdzięczny życiu. To ono cię ukształtowało i kształtuje nadal.
Bądź wdzięczny sobie, że znalazłeś siłę, która pozwoliła innym postrzegać cię jako osobę niezwykłą mimo niepełnosprawności.
Jesteś niepełnosprawny. I co z tego? Możesz być wielki. Wystarczy, abyś zechciał.